Dzika róża – Rosa canina

Już na początku bieżącego stulecia zaczęto, głównie w Niemczech, prowadzić prace selekcyjne w obrębie róży dzikiej — R. canina L. Zauważono, że jest to gatunek bardzo zróżnicowany, zarówno co do cech zewnętrznych, jak siła i charakter wzrostu, ukorzenienie, ulistnienie, barwa i obfitość kwiatów, kolczastość, kształt i ilość owocni, odporność na choroby — a także i wewnętrznych, jak wytrzymałość na mróz, wymagania glebowe, długowieczność itp. Stwierdzono poza tym, że na niektórych typach róży dzikiej dobrze przyjmują się oczka powszechnie uprawianych gatunków, ras i odmian, na innych zaś — gorzej. Prace selekcyjne poszły zatem w kierunku wybrania typów możliwie jak najlepszych, skupiających w sobie jak najwięcej cech dodatnich. W ten sposób otrzymali Niemcy kilkadziesiąt najrozmaitszych typów R. canina, z których na przestrzeni ostatnich pięćdziesięciu lat większość odpadła — kilkanaście zaś utrzymało się do chwili obecnej, znajdując w produkcji szerokie zastosowanie.

Pionierskie prace z tego zakresu prowadzili Strassheim (koniec ubiegłego wieku) oraz Tantau (1910—1950). Pierwszy ma wielkie zasługi w dziedzinie badania przydatności do produkcji szkółkarskiej wielu gatunków dzikich, także pozaeuropejskich — drugi zajął się metodycznymi badaniami podkładek, głównie typów R. canina. Tantau jako pierwszy wyraźnie sprecyzował wymagania, jakie należy stawiać samej podkładce, a następnie gotowemu krzewowi na tej podkładce rosnącemu.

W stosunku do samej podkładki wysuwa Tantau następujące wymagania:
1) zupełna wytrzymałość na mrozy;
2) duża odporność na choroby;
3) silny wzrost, długi okres wegetacji, długowieczność;
4) mała kolczastość;
5) wytwarzanie pędów silnych, giętkich o małym rdzeniu;
6) dobre, obfite ukorzenienie;
7) obfite zawiązywanie nasion, dobre ich dojrzewanie i wysoka siła kiełkowania.

W odniesieniu do podkładki, współżyjącej już z odmianą szlachetną, wymagania Tantau’a są następujące:
1) dobre zrastanie się i pomyślny rozwój odmiany szlachetnej w ciągu całego okresu wegetacyjnego;
2) silny, zdrowy wzrost;
3) dobre, właściwe dla danej odmiany zabarwienie kwiatów i ich właściwa typowa forma;
4) długotrwała żywotność krzewu;
5) dobre znoszenie przesadzania;
6) mała ilość odrostów korzeniowych.

Jak z powyższego widać, są to wymagania bardzo wysokie; roślina spełniająca je wszystkie byłaby podkładką idealną, jakiej — niestety — do tej pory nie mamy.