Produkcja roślin ozdobnych

Późną wiosną i w lecie uzupełniają je kwiaty gruntowe, wśród których pierwsze miejsce zajmuje: groszek pachnący, mieczyki, cynie i astry.

Rośliny do dekoracji wnętrz dostarczane są głównie przez gospodarstwa oraz przez producentów indywidualnych. Daje się tu zauważyć wyraźny podział pracy — gospodarstwa produkują większość kwiatów szklarniowych, zwłaszcza róż, w czym osiągnęły zresztą wysoki poziom, gospodarstwa indywidualne zaś dostarczają ciętych kwiatów gruntowych oraz rozsady kwiatów do skrzynek balkonowych, do ogródków przydomowych i na działki.

Produkcja kwiaciarska w obu tych typach gospodarstw połączona jest często z produkcją warzywniczą.

Sprzedażą kwiatów zajmują się sklepy branżowe, których jest w Polsce ponad 500, oraz kioski uliczne.

Produkcja roślin dla terenów zieleni. Do dekorowania terenów zieleni oprócz roślin drzewiastych, służą rośliny kwietnikowe — bratki, begonie stale kwitnące, petunie, pelargonie, złocienie drobnokwiatowe, niektóre byliny itp.

Produkcją tych roślin zajmują się miejskie przedsiębiorstwa zieleni lub robót ogrodniczych. Ubocznie produkują one też rośliny doniczkowe i kwiaty cięte.

Produkcja nasion roślin ozdobnych. Zapotrzebowanie na nasiona kwiatów jest duże i krajowa produkcja dopiero w ostatnich latach jest w stanie je zaspokoić. Nasiona produkowane są w gospodarstwach Zjednoczenia Nasiennictwa Ogrodniczego i Szkółkarstwa oraz kontraktowane przez tę instytucję u producentów.

Rozmieszczenie produkcji kwiaciarskiej. Produkcja kwiaciarska jest w znacznie mniejszym stopniu uzależniona od warunków klimatycznych i glebowych niż sadownicza, a nawet warzywnicza, gdyż podstawowe rośliny uprawia się pod; szkłem. Warunki przyrodnicze mają większe znaczenie tylko przy produkcji kwiatów gruntowych.

Ponieważ potrzeby tych roślin zbliżone są do potrzeb niektórych wymagających warzyw, np. ogórków i cebuli, gruntowa produkcja kwiaciarska może dać dobre wyniki w rejonie upraw tych właśnie warzyw, a więc m. in. w powiatach: Pruszków, Przybyszew, Legnica, Lublin i Kutno. Nie jest to jednak sztywna reguła, gdyż kwiaty uprawiane są zwykle na mniejszych powierzchniach, a więc łatwiej im stworzyć odpowiednie warunki.

Natomiast zarówno przy uprawie pod szkłem, jak i w gruncie o rozmieszczeniu produkcji decyduje bliskość odbiorców, czyli rynku zbytu, gdyż większość kwiatów nie znosi długiego transportu. Odbiorcami kwiatów są przeważnie mieszkańcy miast, toteż gospodarstwa kwiaciarskie, zwłaszcza produkujące kwiaty cięte i rozsadę, rozwijają się w pobliżu miast lub w samych miastach.

Z bliskością rynku zbytu można się mniej liczyć jedynie przy produkcji kwiatów wyjątkowo dobrze znoszących transport. Należą do nich przede wszystkim goździki; np. Chróścina Nyska (na Śląsku) rozsyła te kwiaty do wielu odległych miast. Dalej od ośrodków miejskich mogą być położone gospodarstwa szkółkarskie (np, szkółki róż) i nasiennicze.

Obecnie produkcja kwiaciarska najbardziej rozwinięta jest w okolicach Włocławka, Krakowa, Wrocławia, Bydgoszczy, Torunia, Poznania, Rzeszowa i Lublina, a także wzdłuż wybrzeży Bałtyku (rośliny cebulkowe).