Łasica – Mustela nivalis

Łasica – Mustela nivalis

Łasica należy do tej grupy kunowatych, którą uważano kiedyś (i czasem uważa się obecnie) za szkodnika. To prawda, że łasica atakuje często drobną zwierzynę pierzastą, jak kuropatwy i bażanty oraz małe ssaki, jak młode króliki i zające. Jednak te małe szkody są rekompensowane niszczeniem dużej liczby gryzoni, jak myszy, susły i chomiki. Łasica jest doskonale przystosowana do chwytania tego typu zdobyczy. Dzięki wężowatemu tułowowi i krótkim łapom udaje się jej wcisnąć do każdej mysiej nory. Jej małe ofiary nie mają żadnej szansy ucieczki, gdy zostaną schwytane w szczęki liczące 34 ostre zęby. Jej pokarm składa się w 83% z gryzoni, w 5% z ptaków, w 4% z gadów i żab i w 8% z owadów oraz jaj i średniej wielkości ssaków. Łasica jest aktywna nocą. W poszukiwaniu pożywienia, którego potrzebuje od 20 do 40 g dziennie, przebywa 1,5 do 2,5 km.

Łasica przystosowuje się do każdego typu środowiska, od równin do największych wysokości. Występuje w Europie (z wyjątkiem Irlandii), w Azji i na południowym zachodzie Afryki. Urządza się w gęstwinach, żywopłotach, w zaroślach na skraju lasu lub pola, a nawet w dużych ogrodach lub na podwórkach gospodarstw.

Łasica porusza się skokami o długości 15—50 cm pozostawiając trop podobny do śladów innych kunowatych. Odciski przednich łap mają 1,5—2 cm długości, a tylnych są nieco krótsze (4).

Łasica jest o 5—9 cm krótsza od gronostaja. Samiec jest większy od samicy o jedną trzecią i byłoby trudno odróżnić go od samicy gronostaja gdyby nie to, że koniec jej ogona jest czarny przez cały rok. W większej części terenów, na których występuje, spotyka się osobniki mające grzbiet koloru kasztanowocynamonowego i biały brzuch, zarówno latem jak i zimą (1). Przejście między dwiema barwami nie jest tak wyraźne jak u gronostaja, ale raczej płynne i jakby koronkowe. Łasice żyjące na północy zmieniają zimą futro na nieskazitelnie białe (2), włącznie z ogonem.

Wiosną i jesienią ich przejściowa suknia jest wielobarwna (3). W niektórych krajach łasice się strzela lub chwyta w potrzaski. Gatunek chroniony.